- een uitgebreide
- collectie
- en uiteenlopende
- technieken
Technieken
De verschillende technieken worden hieronder toegelicht:
Grafiek
De Grafische technieken bieden de mogelijkheid meer afdrukken te maken van een zelfde ontwerp. De grafische techniek biedt de kunstenaar een scala aan mogelijkheden om zijn kunst een specifiek karakter te geven. Daarnaast kan het kunstwerk door vervaardiging in oplage op grotere schaal worden verspreid. Zo geeft de aanduiding 12/30 aan dat de totale oplage stuks is en dat we hier te maken hebben met nummer 12.
Het werk is altijd door de kunstenaar gesigneerd en soms dateert de kunstenaar het werk, maar zeker niet altijd. Verder kunnen er nog verschillende begrippen op het blad voorkomen: e.d (eigen druk), e.a (epreuve d'artiste) oftewel de goedgekeurde proefdruk van de kunstenaar zelf ook wel genoemd a.p (artist proof).
Elke grafische techniek heeft zo zijn eigen effecten en kenmerken. Hierboven voorbeeld(en) en een uitleg van de technieken.
Getoonde grafiek is van Hergé.
Steendruk of litho
Op een vlak geslepen, poreus soort steen is een korrelig (grein) aangebracht. De kunstenaar brengt met vet krijt zijn voorstelling direct op de steen aan. Deze wordt vervolgens behandeld met een weinig salpeterzuur en Arabische gom. Deze combinatie maakt de steen waterhoudend en verfafstotend. De steen wordt nu met een rol in geïnkt. De inkt hecht zich aan de met vet getekende lijnen. Daarna wordt een vel papier op de steen gelegd en wordt het geheel onder een lithopers doorgehaald waardoor de inkt in het papier droogt. Voor een steendruk met acht kleuren zijn er acht verschillende stenen nodig. Dit tijdrovende en precieze werk maakt duidelijk dat een steendruk niet goedkoop kan zijn.
Getoonde litho is van Corneille.
Mezzotint
De mezzotint is een procédé van omgekeerde tonaliteit waarbij men van donker naar licht werkt. De koperen plaat wordt eerst bewerkt met een zogenaamde wiegijzer tot het opppervlak geheel uit putjes bestaat. Wanneer men de plaat zo zou inkten dan zou de afdruk volkomen zwart zijn. Vervolgens polijst de graveur gedeelten van het koper tot ze minder of helemaal geen inkt meer vasthouden; bij het afdrukken komt het motief uit de donkere achtergrond naar voren.
Getoonde mezzotint voorbeelden zijn beide van Mikio Watanabe.
Zeefdruk
De zeefdruk is een sjabloon procéde. Over het onderwerp wordt een vel doorschijnend papier gelegd en voorzien van een waslaag. Met een sjabloneermes worden de contouren van alle in het ontwerp voorkomende kleuren de één na de andere en elk op een eigen vel in de was nagetrokken. Als men de kleur rood wil gaan drukken wordt van die delen in deze kleur gedrukt moeten worden, de waslaag verwijderd. Zo ontstaat een negatief sjabloon. Dit wordt door verhitting overgebracht op een tevoren in een raam gespannen weefsel (de zeef). De was blokkeert de mazen in de zeef terwijl het op die plaatsen waar de was is verwijderd, open blijft. Door de plaatsen wordt de verf, met een zogenoemde rakel, "gezeefd". Voor elke volgende kleur (soms wel 30 of meer) wordt dezelfde techniek toegepast.
Getoonde zeefdrukken zijn van Jeroen Krabbé (1) en Franz Lauter (2).
Aquatint
De aquatint is een procédé dat een effect oplevert dat overeenkomst vertoont met een aquarel. De plaat wordt bedekt met een grondlaag bestaande uit fijn harspoeder. Deze grondlaag is zo poreus dat zuur bij uitwerking de plaat om elk afzonderlijk harsdeeltje heen etst. Afhankelijk van de fijnheid van de harsdeeltjes kan de prent variëren van kleine kleurstipjes tot een egaal vlak. Daar met de aquatint slechts vlakken van een enkele tint verwezenlijkt kunnen worden en lijnen niet mogelijk zijn wordt de techniek vaak toegepast in combinatie met etsen.
Getoonde litho is van Corneille.
Hoogdruk
Bij hoogdruk verwijdert de kunstenaar al het materiaal uit de plaat dat hij wil afdrukken. Het hierdoor vrijgekomen hoog gelegen gedeelte zal de compositie van het drukwerk gaan vormen. Het is met deze techniek mogelijk om meerdere kleuren in een drukgang op het papier te brengen.
Getoonde voorbeelden zijn van Fon Klement.
Giclée
Dit is een reproductie van bijzonder hoge kwaliteit papiersoort, inkt en nauwkeurigheid. De oplage is altijd gelimiteerd door de kunstenaar en voorzien van een certificaat. Ten opzichte van bijvoorbeeld een zeefdruk is dat hier geen benadering van een origineel is maar een nauwkeurige reproductie van het origineel door middel van digitale printtechnieken. Het printen van een Giclée kost veel tijd en inkt en is daarom kostbaar. Giclées mogen niet in direct zonlicht worden gehangen daar deze inkt iets gevoeliger is voor UV straling. Bij dit soort werken is het aan te raden om de Giclée te voorzien van een UV werend glas. Vergeet niet dat zonlicht/UV straling slecht is voor alle kunstwerken en druktechnieken, vermijd met kunstwerken atijd direkt zonlicht.
Lijst 37 verkoopt in samenwerking met Art Revisted een uitgebreide collectie gicleé's.
Ets of kleurets
In tegenstelling tot de houtsnede is de ets een afdruk van dieper liggende partijen. Een ets ontstaat door een koperen plaat te voorzien van een etsgrond (meestal een laag was). In deze waslaag wordt met een naald de voorstelling aangebracht. Waar de waslaag wordt weg gekrabt komt dus de koperen plaat weer tevoorschijn.
Vervolgens wordt de plaat in een zuur gelegd. De was, die bestand is tegen zuur, beschermd de etsplaat. Alleen op de plaatsen waar de waslaag met etsnaald werd opengehaald wordt nu verwijderd en het inkten van de plaat kan nu beginnen.
Tenslotte wordt nu de plaat onder de etsplaat op vochtig papier afgedrukt. Dit gebeurt onder hoge druk waardoor rondom de etsplaat altijd een 'indruk' in het papier ontstaat, kenmerkend voor de etstechniek.
Getoonde kleuretsen zijn van Ries Kleijnen (1) en Elmar Gille (2).